belum rainforest

Dinsdag 18-11
De wekker ging wel erg vroeg vanmorgen. Helemaal verheugd zijn we om naar de jungle te gaan. We gaan naar het belum eco resort, een kleinschalig primitief resort, op een Prive eilandje midden in de jungle van belum. Normaal gesproken moet je naar een haventje op een vaste tijd, maar omdat we de enige gasten zijn deze dagen kregen we gisteravond een sms'je hoe laat we wilden komen. We moeten bellen als we in een stadje in de buurt zijn want dan gaan we daar met steve (de eigenaar) en Tom (zijn zoon) wat eten. Aangezien we wat vroeg waren en ik er al snel achter kwam dat ik m'n slippers heb achtergelaten in het hotel hebben we nog snel wat gewinkeld. 2 paar slippers voor mij en een mooie legergroene jungle broek voor Ivo. Toen hebben we maar gebeld dat we er waren, al snel kwam er een dikke pick-up aanrijden met 2 enthousiaste mannen erin. Ze begroeten ons en we moeten achter ze aanrijden. We komen bij de plaatselijke chinees. En nee dat ziet er niet uit zoals de chinezen bij ons, glimmende vloeren, kitscherige beeldjes en beschilderde vazen en leuke rode lampionnetjes met gouden Chinese tekens erop... Nee het lijkt meer op een autogarage... Aan de voorkant helemaal open, rondom betegeld met grijs/blauwe tegeltjes, een paar tafels en stoelen staan er dan in in plaats van een brug een een kapotte auto, alles ziet er eigelijk rommelig en slecht onderhouden uit... Maar niet zozeer vies. Toen we het resort hadden besproken hadden we al direct doorgegeven dat ik vegetarisch ben maar wel ook vis eet. We kregen ook geen kaart te zien, steve bestelt wat en er wordt gevraagd of we thee willen. Vervolgens word er een bak met warm water gebracht, waarin 4 kleine porseleinen bakjes drijven en een pot thee. Die bakjes blijken onze kopjes (de kopjes zijn het formaat van de speelgoed serviezen van de intertoys) met verse thee, zonder zakje, zonder thee zeefje.... Dan komt het eten op tafel, een bak rijst, een schaal met groenten, een paar vierkante blokken met tofu en garnalen erin en een bak met stukken vis. Er word voor ons opgeschept, we krijgen van alles wat, de stukjes vis zitten nog vol met graten, het lijkt wel alsof het van de rug gesneden is, maar het smaakt fantastisch, alles trouwens wat we hebben gekregen. We zitten heerlijk te eten, opeens valt m'n oog op een klein krom dingetje op m'n bord, ik kijk ernaar en denk goh wat een mini garnaaltje... Nog kleiner dan onze Hollandse garnalen. Ik schep het ding met wat groente op m'n lepel en geniet verder van m'n eten. Hoewel het heerlijk is voel ik me nog niet 100% op m'n gemak, het zal wel door de entourage komen, en de twijfel of alles wel echt schoon is. Ik probeer het nare gevoel van me af te laten glijden en me maar helemaal over te geven aan alles wat ons te wachten staat. Je kan er beter gewoon maar van genieten. Als we klaar zijn met eten rijden we achter steve en Tom aan naar het 'haventje'. Onderweg stoppen we nog even voor wat bananen. Terwijl we staan te wachten zegt Ivo opeens: ik weet niet of ik je dit moet vertellen. Wat? Wat is er?? Heb je wel gezien wat we hebben gegeten? Ja zeg ik en noem alles op. Ja maar zag je ook wat er in de groeten zat? Eum, ja zat iets geks in het leken wel mini garnaaltjes, en Ivo begint te lachen. Lieverd, ik denk dat het larven waren! Omg!! Ik zie dat ding weer voor me, ik heb dat gegeten, nu die het zegt ja, inderdaad, larven zo zag het er echt uit!!! Eenmaal van de schrik bekomen halen we onze schouders op. Ach gelukkig waren ze wel dood. Het zal hier wel een normaal ingrediënt zijn. Nou ja als we ziek worden weten we waar het van komt.
Eenmaal bij het haventje, (lees kleine parkeerplaats met een kale lage rots waar 2 bootjes liggen) wordt ons bootje volgeladen met eten en onze koffers en gaan we op pad, we varen over een groot meer midden in de jungle vol met eilanden, groot en klein. Na ongeveer 20 minuten komen we bij ons eigen eiland, we hoeven zelf niks mee te nemen, de jongens (ze hebben hier 3 jonge jongens van ongeveer 20 jaar die allerlei klussen doen) brengen onze koffers naar ons huisje. Eigelijk zouden we na aankomst een wandeling naar een uitkijktoren maken, maar helaas is die vernield door dieren en nog niet gerepareerd, dus in plaats daarvan gaan we na de koffie met steve het meer op om vogels te kijken. Helaas laat de hornbill zich niet zien, wel een hele grote arend. Het is wel overweldigend wat we zien, zo'n groot oerwoud om je heen, zoveel verschillende geluiden van vogels en insecten, we hebben geen idee wat we precies horen maar we zijn er helemaal stil van. We kunnen steve niet genoeg vragen, hij wil heel veel vertellen over zijn land en de jungle.

Woensdag 19-11
De wekker gaat alweer vroeg, maar het word ook een spannende dag, vandaag gaan we echt de jungle leren kennen, diep de jungle in lopen, lange zware wandelingen om bijzondere dingen te gaan zien. We hebben er super veel zin in, we hopen een bijzonder gevaarlijk dier te kunnen zien, een tijger of een olifant, maar we weren ook dat die kans wel heeeeel klein is. We hebben onze dikke bergschoenen aan, eten een stevig ontbijt, bami! En wachten tot onze gids ons komt halen. Na ongeveer een kwartiertje wachten komt er een bootje aangevaren. We hebben een jonge gids.verheugd stappen we in het bootje en varen naar de eerste plek. De rafflesia bloem, een zeer zeldzame bloem, wat 9 maanden als knop groeit om vervolgens 9 dagen te bloeien. Kleine kans dus om hem bloeiend te zien. Tot onze verbazing hebben ze hier een aanlegsteiger met een groot bord erboven dat dit een rafflesia track is. We hadden verwachten dat de boot gewoon langs de wal aan een plant of boom werd geknoopt en dat we zo het bos in zouden gaan. Maar voor het gemak is er zelfs helemaal een pad aangelegd. We lopen naar boven, een redelijk zware klim is het wel, maar daar waren we op voorbereid. Er staat een uitgebloeide bloem en een paar dichte knoppen, wel bijzonder om te zien maar we zijn klaar om verder te lopen, maar tot onze verbazing loopt onze gids terug. En binnen een half uur zitten we dus weer in de boot. Ach denk ik nog, die bloem is super zeldzaam, de rest van de dag is wel anders, zwaar word het nog wel. We varen naar onze volgende bestemming, de orang asli een oude stam wat in de jungle leeft, ze leven met ongeveer 10 families bij elkaar, alles is hier heel primitief, alsof je in een 3e wereld land staat. Volgens steve zijn deze mensen een stuk minder zielig dat het eruit ziet. Ze kunnen best wel wat geld verdienen als ze het slim aanpakken, maar volgens hem zijn ze nogal lui. Hij vraagt ze wel eens wat werk te doen, maar dan moet hij altijd erg lang wachten voor ze ergens mee komen. Ze zien er ook heel anders uit als Aziaten maar als afrikanen ze hebben kroes haar en zijn een stuk donkerder. We lopen wat door het dorpje maar behalve een paar huizen is hier eigelijk niks. Ondanks dat ze vaak bezoek krijgen lijken ze het niet op prijs te stellen dat we hier zijn. We voelen ons niet helemaal op ons gemak. Ook hier zijn ernaar even. We stappen weer op de boot, dan gaat nu het echte avontuur natuurlijk beginnen! We varen een behoorlijk stuk en genieten van alles wat we zien. Na een hele tijd zien we weer een steiger, met de borden voor de waterval, wat ook een bestemming voor ons is, maar we varen her voorbij, een heel stuk verder legt de gids aan, gewoon aan een plant. Hij vraagt of we de lunch niet mee willen. Oh nou als we hier kunnen lunchen prima! Al snel zien we een kleine waterval, we lopen erlangs, door het water af en toe, een heel leuk stuk lopen! Maar als snel zijn we bij de grote waterval. We zoeken een droge steen langs de kant en gaan daar zitten om onze lunch te eten, koude nasi maar het smaakt prima! We genieten van deze super mooie plek! Wat gaaf is dit, je zit hier midden inde jungle langs een klein riviertje bij de waterval. We kijken goed om ons heen of er mischien een mooi dier te zien is, maar helaas we zien nog niks. We doen onze schoenen en broek uit om het water in te gaan. We wisten dat je hier mocht zwemmen dus ik heb m'n bikini aan. Het valt heel erg mee hoe koud het water is. Normaal is dat van een waterval veel kouder! De stenen doen wel wat zeer aan je voeten maar dat maakt ons niks uit, we vinden het hier zoooo mooi! De dokter fish vissen zwemmen hier gewoon in het riviertje en ze sabbelen dan ook met z'n allen aan onze voeten en benen, het kriebelt!! Deze behandeling zit mooi bij de prijs in! De overgebleven rijst voeren we nog aan de vissen, en na ongeveer een uur gaan we weer terug naar de boot, helaas weer een korte wandeling. Als we heel rustig varen hoor ik opeens wat geritsel in het bos en kijk om, mits springt er een aap van de ene naar de andere boom, enthousiast roep ik Ivo, en de gids doet even de boot uit zodat de apen ons niet zullen horen, we zien nog een paar springen, en een chimpansee laat zich van grote hoogte uit een boom vallen. Yes!!! Eindelijk mooie dieren gezien! De boot gaat weer aan en we varen verder, dan ziet Ivo opeens iets zwemmen, je ziet alleen een hoofd bovenwater, een hoofd zo groot als een grote voet ongeveer. Ge gids stuurt de boot in de richting van het dier, het lijkt wel een slang!! Als we dichterbij komen en het dier bang word duikt hij weg, waardoor we z'n lijf goed kunnen zien. WoW!! Het is een hagedis, maar een hele grote!! Wel zo groot als een kind van 3!! En we waren echt heel dichtbij!! Echt heeel gaaf om dit zo te zien! Na ongeveer een een uur komen we bij de volgende bestemming de saltlick. Een plek waar de grote dieren komen om mineralen op te likken. geen stijger, en dit keer zelfs geen wandelpad, gewoon dwars door het bos. Doordat het heeft geregend is het spekglad, maar goed dat we die dikke schoenen hebben gekocht. Eindelijk nu gaan we echt door de jungle. De gids wijst ons op een hoop poep! Waarschijnlijk van een olifant! Wauw, zullen ze dichtbij zijn?? Dit is waarvoor we naar de jungle komen, dicht bos en de hoop op mooie grote dieren! Vlak daarna staan we bij een plas modder tegen een kleine heuvel aan. Here zegt de gids, we kijken elkaar aan, hier? Wat is hier? De saltlick zegt de gids? Wat dit? Ohh we dachten dat dat heel groot was, we hebben wel wat op internet gezien en op een film. Mischien komt dat nog. Ondertussen zien we weer wat apen in een boom, erg mooi!! De gids loopt alweer terug naar beneden, Ivo loopt ondertussen een andere kant op en ik loop hem maar achterna. Ja zegt ief tegen mij; anders zijn we gelijk bij de boot, en daar heeft hij ook gelijk in. De gids komt nog even terug en loopt een stukje met ons mee, om vervolgens redelijk duidelijk te maken dat we terug gaan. Eenmaal in de boot vraagt Ivo de jongen of we nu naar de grote saltlick gaan. No, Steve's house. We kijken elkaar weer aan, wat zegt ie? ( hij praat heel onduidelijk) hoe laat is het dan? We hebben beide geen idee, we hebben geen telefoon meegenomen. Als we weer op het resort aankomen vraagt steve aan ons; waarom zijn jullie zo vroeg terug? (We zouden tot 5 mischien tot 4 wegblijven) nou we hebben geen idee hoe laat het is. Het was nog geen 3 uur! Hoe was het, vroeg hij ons, nou eerlijk gezegd hadden we meer lopen verwacht. We vertellen hem in kort wat is is gebeurd, Tom neemt ons snel mee naar boven voor wat drinken, en vraagt ons verder. Ik voel dat we duidelijk even weg moeten zijn beneden bij de stijger. Boven horen we ook dat steve flink boos is op de gids, het is tenslotte ook een hiking trip, waarbij je veel hoort te wandelen. Tom vertelt dat je op elke locatie minstens 1 uur moet zijn. Ze blijven zich verontschuldigen voor het feit dat de gids geen goed werk heeft geleverd. We weten dat zij er verder niks aan kunnen doen, we zijn zelf ook in de gids wat teleurgesteld, maar hebben we wel heel erg genoten van datgene wat we wel hebben gezien. Tom en steve kunnen zelf geen licentie krijgen om gids te worden, omdat ze geen echte Maleisiërs zijn. Nadat we alles hebben verteld wat we gezien en beleefd hebben, besluiten we op het eiland zelf maar door de bossen te struinen. Golden Brown ( de hond) gaat gezellig met ons mee. We kruipen onder takken door, klimmen over boomstammen heen en maken onze eigen wandeltocht wel. Helaas is het eiland niet heel groot, we komen alleen een wilde hond tegen. Maar die is met goldie erbij zo verdwenen. We douchen daarna heerlijk, (met de deur open, we zijn toch de enige en niemand kan ons zien) je voelt je hier super vrij. En ondanks dat het wel heel primitief is, is dit een fantastische plek. Steve en Tom doen alles om het je naar de zin te maken. De kok is subliem! De vis kan niet verser, die vangen ze vlak voor dat er gegeten word. Het is echt een aanrader als je tegen wat primitief kan. Wij hebben wat pech gehad met de gids, maar ik denk dat zoiets de komende tijd niet weer zal gebeuren.

Donderdag 20-11
Vandaag, weer heel vroeg de wekker, bij zonsopkomst komen de hornbills tevoorschijn. En dan willen we kanoën. Om 7 uur stappen we onze kano in, het is helaas al licht. Aan de achterkant van het eiland leggen we de kano stil, we kijken en luisteren, helaas zijn we duidelijk al te laat voor de hornbills, maar we genieten zeker voor de laatste keer van dit gebied. Als we terug zijn staat het ontbijt klaar, we eten zoals elke keer met Tom en steve en vooral steve is veel aan het woord. Het is zeker gezellig. Na het ontbijt pakken we de koffers weer in om terug te gaan naar Penang. Vanaf Penang met het vliegtuig naar langkawi, een eiland ten noorden van Penang. Op langkawi aangekomen is het prachtig weer, we zien allemaal vreemde koeien en we hebben lol om het feit dat hier opeens wel allemaal gekke beesten te zien zijn. Als we langs een golfbaan rijden, wat eruit ziet als een camping veld met achterstallig onderhoud van een jaar, en de drivingrange een oud betonnen bushokje is komen we helemaal niet meer bij. Des te dichter we bij de hotels komen des te mooier alles eruit ziet, allemaal leuke winkeltjes, restaurantjes, hier worden we ook wel weer blij van. Ons resort ziet er super mooi uit, we nemen gelijk een duik in het zwembad en maken een wandeling over het strand. Helaas kunnen we de zee niet in want het is kwallen seizoen. Er lopen ook honderden iniemini krabbetjes over het strand, maar die rennen toch hard voor ons weg. Het ziet er hier zeer paradijselijk uit. Veel mooier nog dan Penang! We eten heerlijk bij het resort aan de rand van het strand, alles is hier fantastisch, het eten, de wijn, de sfeer, zo romantisch allemaal! Wat lichtjes in de verte van andere kustlijnen, de zee die je hoort, de krekels in het gras, een zangeres die een stukje achter ons staat te zingen. Mogen we hier blijven????
Foto's volgen nog. De WiFi is hier niet heel tof.